Ayak izleri
Yalnızlık sancılarım
Ölüm sessizliğine bürünen gecelerde
Işıklar teker teker söndüğünde
Kabus gibi çöker üzerime
Ve ben...Ayyaş bir ruh olur,
çıkarım...
İçten içe sevdim seni
Belkide hiç haberin yoktu bundan
Günlerce takip ettim
Bir hayalet gibi süzüldüm peşinde
Öylesine kıskandım ki
Ayak izlerini toplayıp
Ceplerime doldurdum...
Yokluğunun belası zamanlar
Sayende gözlerim yağmura kavuştu
Bıktım her gün avutulmaktan
Ben seni çok sevdim
Gideceksen git artık
Buda bahanen olsun...
mitch./15 Nisan 2009 Çarşamba
