Kahrolmak...
Bilmiyorum, dün akşam düşündünmü beni
ihtiyacım vardı sözlerine, açtım pencereyi
toprak kokusu geldi, yağmur yağıyordu
saatlerce yaadettim mazimizi..Bekledim hayal ettim gelmeni
içtim sızdım...
Kör sabahın güneşinde yine uyandı hayat.
Yine beynimdesin. Sanki dün geceden beklemişsin.
Bir aşağı bir yukarı volta atarken, bana kızıyorsun..
Ayakların sert basıyor. Noolur biraz yavaş başım çatlıyor...
Zor böyle ayrılık..Sahipsiz olmak çok zor Ne dirisi,
ne ölüsü. Göstermiyorlar hiçbir türlü. Buna can mı dayanır.
Çaresizsin. Açsın. Gelecek yok. Yaşanmışlıklardan hesap soramam ki.
Geri dünüp en iyi yerinden de başlayamam.
Bölme titreyişlerimi. İç geçirişim olmayışına isyan.
En iyisi..Kahrolmak...
mitch./12 Haziran 2009 Cuma
