Meleğim'e.
Dün akşam hüzün gördüm sesinde...Sesinde bir umutsuzluk sezdim.
Haklı olduğun söylenemez, belki'de kuruntu yaptın,
günlerce doğru düzgün konuşamadık, sevgi cümleleri altlarda kalmış,
çok uğraştım ama sonunda bir kaçına ulaştım ve kalbine serptim.
Zaman zaman bende kendimi unutup yok yere yandım...Seni köşe bucak
aradım.
Uykularıma hasret kaldım. Yokluğun, cenneti gazap vadisine çeviriyor.
Oralarda kuşlar hiç ötmüyor...
Konuşurken sesin titrek geliyor, yazıların bile seni ele veriyor, ben seni o
kadar iyi tanımışım ki...Hasta olsan içim yanıyor. Okuduğun kitap ayağına
düşse...Yüreğime bıçak giriyor.
Kadınlığın sırlarını sende araladım, sana güvendim, beni yalancı
çıkartmadın, aksine çok rahatlattın, güvenilecek kadınsın, sen bunları hak
ediyorsun, tarafımdan çok seviliyorsun, hiç kuşkun olmasın beni bıraktığın
yerde bulacaksın...Yeterki sen hiç değişme...Meleğim...
mitch./02 Haziran 2009 Salı
